Welkom

Wij als ouders

Haha wij als ouders!!
Wie had dat ooit gedacht.
Ik riep altijd kinderen zijn welkom als ze een bezem kunnen vast houden zijn ze welkom.
Dit hebben we dan ook wel meerder keren gehoord van mensen toen we het bekend maakte via Facebook.
De bekent maken aan familie was helemaal geslaagd.
De grootouders krijgen van ons een gegraveerd spiegeltje. Mijn moeder wist het al wel i.v.m. de klachten die ik had maar ja toch kwamen er tranen tevoorschijn toen we het vertelde. Mijn broer dacht dat we wouden vertellen dat we gingen trouwen. Voor hij het spiegeltje had gezien.
Mijn schoonmoeder moest het spiegeltje dat we gaven een aantal keren lezen voor het duidelijk werd dat ze las dat ze oma werd van ons kleintje, dat nog wel op haar verjaardagsfeest.

Ik denk dat we toen pas echt besefte dat we papa en mama gingen worden.
Bij mij de vraag kunnen wij dat wel. We hebben best een druk leven hoe gaan we dan allemaal doen.
Na de eerste echo mocht ook de buitenwereld het weten want ja hij was al 18 weken.
Het meeste gevaar is dan geweken. Zeggen ze toch altijd?

Door mijn diabetes moesten we een extra controle laten doen in het Erasmus Rotterdam. Daar zag het er goed uit, maar werd wel gevraagd of we nog punctie test wouden doen.
Wat is de meer waarde van de test nu. Bij de uitleg van de test werd wel vertelt dat we het moesten beslissen zo snel mogelijk omdat die test uit gevoerd kan worden tot week 24, het was al week 20.
Waar het over gaat word dan makkelijk want ja het hartje pomp en we hebben het gezien.
Ik heb het al gevoeld.
We gaan er voor en zullen het over 18 weken wel zien. Ik zou ingeleid worden op 38 weken omdat de kans bestaat voor te harden groeien van de kleine door de diabetes.

18 december heb al 2 dagen last van mijn bekken/heupen. Maar s`avonds kreeg ik ook kramp, kan we hebben chinees daarop reageer ik wel eens op.
Maar toch voor de zekerheid gebeld naar het ziekenhuis voor een echo. Daar werd er gekeken op de gewone echo hadden ze niet goed beeld. Dan maar inwendig kijken. Daarbij kwam er bloed bij en voelde ze zelf en bleek ik 8/9 cm ontsluiting te hebben.
Alle alarmbellen gingen af.
Rotterdam werd gebeld. Nog meer controles. Toch is er besloten dat we per ambulance naar Rotterdam gingen.
OKE en nu?????

21 december was de kleine man op deze wereld gekomen.
Veelste vroeg, wat nu allemaal.
Maar wat een vechter is het.
Zo trots zijn we op hem. 13 weken meerder ziekenhuizen gezien.

15 maart eindelijk thuis. Wennen een kind in huis met toch wat meer zorg.
Hebben veel dingen waar rekening mee gehouden moet worden i.v.m. vroeggeboorte.
We zijn in april 1 nacht in het ziekenhuis opgenomen geweest.
In juli zijn we 3 nachten opgenomen geweest.
Beide keren ging het over toch te weinig voeding tot zich te kunnen nemen door een fles te drinken. Beide keren is de sonde terug geplaatst.
Maar de laaste keer is het een misschien mede door allegie van koemelk. Heeft vanaf die tijd ook speciale voeding.
Door toch een aantal keer proberen te voeden via een fles of een lepel heeft hij de benaming van extreem voedselweigeraar gekregen.
Jack heeft inmiddels de intakes gehad bij het EET-Team. Deze mensen gaan ons maar vooral Jack helpen het eten leuk te vinden. Wij hopen het besten met deze behandeling.